Effetti neurobiologici della terapia EMDR. Una ricerca condotta da Pagani et al. (2012) ha permesso di monitorare l’attività cerebrale tramite EEG durante le sedute di terapia EMDR in pazienti con DSPT, paragonati a soggetti di controllo. A seguito di una terapia che ha riscontrato successo, il principale risultato neurobiologico dello
Ileż niedoli mogą zawierać takie dwie małe plamki, tak małe, że można je zakryć kciukiem, oczy Maria Remarque EMDR jest akronimem składającym się z pierwszych liter angielskiej nazwy Eye Movement Desensitisation and Reprocessing, co w języku polskim oznacza: odwrażliwianie i przetwarzanie za pomocą ruchu gałek ocznych. Twórczynią Metody EMDR jest dr Francine Shapiro (1948-2019), amerykańska psycholog i pedagog. Była ona również założycielką Fundacji EMDR oraz współzałożycielką organizacji non-profit Human Development Institute. W 1987 r., kiedy u Francie Shapiro zdiagnozowano raka, spacerując po parku pogrążona w pesymistycznych myślach dokonała przypadkowej obserwacji, że wykonując samoistnie szybkie ruchy gałek ocznych w prawo i w lewo, jej samopoczucie się polepsza, a stres się zmniejsza. Zaciekawiło ją to na tyle, że postanowiła sprawdzić czy i jak to u innych działa. Okazało się, że działa!!! Okazało się, że tego typu ruchy gałek ocznych powodują u wielu osób zmniejszenie napięcia związanego z trudnym wspomnieniem. W ten sposób powstała stosowana na całym świecie i rekomendowana przez WHO (znowu akronim 🙂 ang. World Heath Organization – Światowa Organizacja Zdrowia) metoda EMDR, mająca podłoże neurofizjologiczne. Początkowo wykorzystywana była tylko w celu odwrażliwiania, czyli zmniejszenia natężenia przykrych emocji związanych z traumatycznym wydarzeniem. Jednak później się okazało, że bilateralna stymulacja (to jest jedna z ośmiu procedur protokołu EMDR), czyli stymulacja obu półkul mózgu za pomocą ruchu gałek ocznych, tappingu lub stymulacji dźwiękowej uruchamia w naszym mózgu dużo głębsze procesy. Dlaczego EMDR jest skuteczna? Wyobraźmy sobie, że przeżyliśmy traumę. Nasze negatywne uczucia związane z nią są na tak wysokim poziomie, że nasz mózg, pracujący zazwyczaj na niższych „obrotach emocjonalnych”, ma problem z przetwarzaniem informacji. W efekcie, pamięć wszystkiego co wiązało się z naszą traumą nie zostało prawidłowo przetworzone i utknęło gdzieś w sieciach neuronalnych w tej nieprzetworzonej postaci. Dlatego czasami, znienacka, we śnie czy na jawie, uaktywnione jakimś zewnętrznym (podobne miejsca, zapachy czy sytuacje kojarzące się z traumą) czy wewnętrznym (np. myśli, sen) czynnikiem, pojawiają się tzw. flashbacki, czyli właśnie te nieprzetworzone wspomnienia, w postaci migawek, nad którymi nie mamy kontroli, są poza naszą wolą. Pojawia się silny lęk i towarzyszące mu ze strony układu przywspółczulnego reakcje fizjologiczne w postaci drżenia rąk, potliwości czy łomotania serca. Czujemy, jakbyśmy nadal byli uczestnikami traumatycznego zdarzenia, w gotowości do walki, ucieczki czy zamrożenia. Ponieważ te stany są dla nas wykańczające, staramy się świadomie i/lub nieświadomie (tu nie chodzi tyle o starania, ale tak nas może bronić nasz organizm) za wszelką cenę unikać tych wszystkich czynników, zewnętrznych czy wewnętrznych, uruchamiających w nas sytuację traumatyczną. To prowadzi często do „zamrożenia” wspomnień i wtedy możemy po prostu nic nie pamiętać. Niestety, nawet jeśli nie pamiętamy, to problem nie jest rozwiązany, ponieważ nadal pamięć wydarzenia jest nieprzetworzona i niepoukładana we właściwych szufladkach naszego mózgu. Całe to opisane zjawisko nosi nazwę PTSD (ang. Posttraumatic Stress Disorder – zespół stresu pourazowego). I tutaj wkracza metoda EMDR z całym swoim potencjałem w postaci stymulacji bilateralnej 🙂 Można powiedzieć, że „rozmraża” dzięki niej tę niedostępną dla nas część pamięci dotyczącej przeżytej przez nas traumy, aktywizuje obszary mózgu, które z powodu nadmiaru stresu nie zaktywizowały się w odpowiednim czasie, aby przetworzyć informację o traumatycznym zdarzeniu, wycisza te obszary, które z tego samego powodu aktywizowały się zbyt mocno, i ostatecznie następuje transmutacja tych dysfunkcjonalnych wspomnień w adaptacyjne doświadczenie. Dzięki temu trauma staje się wspomnieniem, które już nie dezorganizuje naszego życia. Metoda EMDR początkowo była stosowana głównie w leczeniu PTSD, do którego zalicza się nie tylko takie zdarzenia jak wypadek drogowy, klęska żywiołowa czy bycie świadkiem czyjejś śmierci, ale także wieloletnie traumy wynikające z różnego rodzaju trudnych doświadczeń takich jak przemoc fizyczna lub psychiczna, zaniedbanie, molestowanie seksualne czy gwałt. Obecnie stosuje się ją skutecznie również w przypadku leczenia zaburzeń o podłożu lękowym, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (OCD – ang. Obsessive-Compulsive Disorder), a nawet depresji. Literatura: Shapiro, F. (2017). Zostawić przeszłość w przeszłości. Warszawa: PTT EMDR. Verardo, (2019). Podstawowe szkolenie EMDR. Część pierwsza. Fundacja Vitamelius (materiały dydaktyczne). Polecam stronę Polskiego Towarzystwa Terapii EMDR. La terapia de desensibilización y reprocesamiento por movimientos oculares, mejor conocida como EMDR, por sus siglas en inglés, podría parecerle descabellada a un observador. EMDR – czy rozszyfruje Pani dla nas tę nazwę? Karolina Rabenda: EMDR to akronim. Składa się z pierwszych liter angielskiej nazwy naszego podejścia psychoterapeutycznego, czyli Eye Movement Desensitisation and Reprocessing. Polski odpowiednik tego zwrotu to: terapia odwrażliwiania i przetwarzania za pomocą ruchu gałek Jak i gdzie narodziło się to podejście psychoterapeutyczne?EMDR powstało około 30 lat temu w Stanach Zjednoczonych. Zaczęło się od prostej obserwacji, którą Francine Shapiro, twórczyni EMDR, poczyniła na sobie. Zauważyła, że gdy myśli o czymś stresującym, jej oczy wykonują samoistnie szybkie ruchy w prawo i w lewo, a to z kolei powoduje, że stresująca sytuacja staje się mniej stresująca. Na szczęście F. Shapiro nie poprzestała na tej obserwacji, tylko zaczęła sprawdzać, czy tak samo działa to u innych, a później prowadziła w tym zakresie regularne badania. Dość szybko okazało się, że ruch gałek ocznych prowadzi u wielu osób do zmniejszenia napięcia związanego z trudnym wspomnieniem. Tak zaczęła się terapia EMDR, która dziś jest pełnoprawnym nurtem psychoterapeutycznym, mocno osadzonym w Wykorzystanie ruchu gałek ocznych to chyba najbardziej charakterystyczna cecha EMDR. Czemu konkretnie służy ten element terapii?Tak, rzeczywiście EMDR głównie z tym się kojarzy, ale to tylko jeden z elementów tej psychoterapii. Początkowo ruchy gałek ocznych „używane były” tylko i wyłącznie do desensytyzacji, czyli zmniejszenia natężenia przykrych emocji związanych z traumatycznym wydarzeniem. Jednak wraz z postępem kolejnych badań okazało się, że poruszanie oczami uruchamia w naszym mózgu dużo głębszy proces, który Francine Shapiro określiła mianem przetwarzania. Służy temu właśnie bilateralna stymulacja (BLS), między innymi polegająca na wodzeniu wzrokiem za przesuwającym się w lewo i w prawo palcem terapeuty. Umożliwia ona aktywowanie się różnych ośrodków w mózgu, które z powodu silnego stresu nie są aktywne oraz wyciszenie tych ośrodków, które z powodu silnego stresu aktywują się w mózgu zbyt mocno – w dużym skrócie i uproszczeniu mówiąc. Ale, tak jak mówiłam wcześniej, bilateralna stymulacja to tylko jeden z elementów rzeczywiście wyróżnik. Czy jednak terapia EMDR jest skuteczna? Czy istnieją naukowe dowody na jej działanie?Tak. Jest wiele badań naukowych, które potwierdzają skuteczność EMDR. Proszę pamiętać, że EMDR jest rekomendowany przez WHO (Światową Organizację Zdrowia) do leczenia stresu pourazowego, czyli przewlekłego stresu, będącego na przykład skutkiem wypadku. Ale terapia jest skuteczna w wielu rozmaitych przypadkach, pozwala leczyć pacjentów z szerokim spektrum zaburzeń i problemów, takich jak zaburzenia lękowe, fobia, depresja, czy też depresja, uzależnienia, zaburzenia odżywiania itd. Istnieje wiele protokołów, każdy dostosowany do pracy w konkretnej Kto zatem może i powinien poddać się terapii EMDR? Mamy bardzo różnych pacjentów. Wielu z nich zgłasza się do nas z powodu pojedynczej traumy, np. wypadku samochodowego. Badania pokazują, że w takim przypadku powrót do normalnego funkcjonowania następuje bardzo szybko – już po 6-8 spotkaniach. Jednak gdy takich wspomnień jest więcej lub nie ma jednego wyraźnie traumatycznego wspomnienia, terapia bywa dłuższa ale też jest możliwa i przebiega praca z pacjentami z traumą?Myślę, że warto zacząć od tego, że większość trudnych wspomnień przetwarza nam się sama – to taki sam mechanizm jak gojenie się ran, gdy się skaleczymy. Z większością ran nasz organizm umie się sam uporać, ale z niektórymi trzeba pójść do lekarza, bo nawet niewielka rana może nie chcieć sama się zagoić. Ten psychologiczny mechanizm „gojenia ran” Francine Shapiro nazwała Adaptacyjnym Modelem Przetwarzania Informacji (Model AIP – Adaptive Information Processing Model). Problemem są więc nie tyle traumatyczne co nieprzetworzone wspomnienia, czyli takie, których przetwarzanie z jakiejś przyczyny się trakcie przypominania sobie nieprzetworzonego wspomnienia w naszej głowie dzieją się interesujące rzeczy. Mocno aktywują się na przykład ośrodki odpowiedzialne za przeżywanie emocji, a słabo działają te obszary mózgu, które są odpowiedzialne za racjonalne myślenie. Nasz mózg działa wtedy tak, jakby to coś, co wydarzyło się dawno temu, działo się tu i teraz, budząc w nas prawdziwy lęk, złość, smutek, bezradność, wstyd...W podstawowym protokole EMDR wracamy wtedy do konkretnego wspomnienia i sprawdzamy, jakie emocje pojawiają się wraz z nim, co się wtedy dzieje z ciałem i jakie negatywne przekonania na własny temat temu wspomnieniu towarzyszą. Na przykład gdy mówimy o wypadku, może to być myśl „jestem bezradna, bezsilna”. W ten sposób protokół pozwala na pracę nad wspomnieniem z „każdej strony” – mamy tu obraz (wspomnienie), emocje, myśli (negatywne przekonania) i ciało. I dopiero wtedy można zacząć bilateralną stymulację, czyli machanie Co osobom, które nie mają wyraźnych traumatycznych wspomnień, lecz czują niejasne napięciem niepokój i poddenerwowanie oferuje podejście EMDR? Czy jest sens rozpoczynać taką terapię?Oczywiście! Początkowo badania dotyczyły traumatycznych wspomnień i takie też były zalecenia – żeby EMDR stosować, gdy ktoś cierpi z powodu stresu pourazowego (PTSD). Dziś wiadomo jednak, że nie tylko potencjalnie traumatyczne wydarzenia mogą zostawić w nas głębokie ślady. Czasem wystarczy drobne wydarzenie, czy ciąg niezbyt znaczących na pierwszy rzut oka sytuacji. Kluczem będą tutaj, tak samo jak w przypadku traumatycznych wspomnień, negatywne przekonania na własny stale myślę o sobie, że jestem do niczego albo ciągle czuję się winna, albo mam potrzebę kontrolowania wszystkiego dookoła, to skądś te myśli wzięły się w mojej głowie. Inaczej mówiąc, były takie sytuacje w moim życiu, kiedy nauczyłam się tak o sobie myśleć. Nie nad każdym takim wydarzeniem trzeba pracować na terapii, wszystko jest kwestią tego, jakie aktualnie mam trudności (czyli co jest triggerem) i jakie negatywne przekonania na własny temat, a co za tym idzie jakie emocje, najczęściej mi towarzyszą – co tak naprawdę mi przeszkadza. I jeżeli czegoś jest za dużo – na przykład ciągle się czuję do niczego i jestem smutna albo czuję się winna i wszystko mnie z tego powodu złości, czuję się gorsza i nie mogę zmienić pracy albo znaleźć partnera – można się przyjrzeć, skąd ten nadmiar, jakie wcześniejsze sytuacje mogły spowodować u mnie dzisiaj takie myślenie. A następnie poprzetwarzać te wspomnienia. A finałem przetwarzania jest zawsze zmniejszenie natężenia negatywnych emocji, czyli desensytyzacja, oraz zmiana negatywnego przekonania na co najmniej neutralne, a najlepiej pozytywne – czyli takie, które w codziennych sytuacjach dodają nam sił i wiary w siebie. Na przykład: jestem ok taka jaka jestem, robię tyle ile mogę, mam prawo być sobą, mam prawo popełniać błędy – można by długo wyliczać. :) jeszcze EMDR wyróżnia się spośród innych podejść?Jako terapeutka, lubię EMDR za wspomnianą już holistyczność i to na wielu poziomach. Oprócz tego, o czym wspominałam wcześniej, czyli o pracy z myślami, emocjami i ciałem, psychoterapia EMDR to nie tylko powrót do trudnych wspomnień. Od samego początku wraca się również do tego, co dobre w naszym życiu – nawet jeżeli to są drobne, pozornie mało znaczące wspomnienia. Dzięki bilateralnej stymulacji wzmacnia się te pozytywne doznania, czego efektem jest wzmocnienie pozytywnych przekonań na własny temat. I nie chodzi tu o afirmacje, lecz rzeczywiste myśli o nas samych, odniesione do realnych przeżyć i sytuacji. Takie wspomnienie przecież ma każdy z nas, tylko czasem bardzo trudno się do nich „dostać”. Można to nazwać trenowaniem rzadko używanych mięśni – mamy je, ale nie zawsze wiemy jak je Czy terapia EMDR może być terapią samą w sobie czy też jest dodatkowym narzędziem używanym przez psychoterapeutów? Kto może się uczyć używania EMDR?Terapia EMDR jest kompleksowym podejściem terapeutycznym. Bilateralną Stymulację jest „narzędziem”, które stosuje się w trakcie tylko jednej z faz EMDR, a wszystkich faz tej terapii jest osiem. I od samego początku, od momentu zbierania wywiadu – to jest terapia EMDR, bo już na tym etapie myślimy w bardzo specyficzny sposób o problemie naszego klienta i robimy konceptualizację oraz plan terapii pod kątem EMDR właśnie. A jeśli chodzi o drugą część pytania - terapeutą EMDR może zostać psycholog, psychiatra lub certyfikowany psychoterapeuta innego nurtu. Wszystkich, których udało mi się zainteresować terapią EMDR, zapraszam na stronę internetową Polskiego Towarzystwa Terapii EMDR, a także na 20. jubileuszową konferencję EMDR Europe Workshop Conference, która odbędzie się w czerwcu w literatura: 1. F. Shapiro: Zostawić przeszłość w przeszłości, PTT EMDR, Warszawa 2018. 2. B. van der Kolk: Strach ucieleśniony. Mózg, umysł i ciało w terapii traumy, Wydawnictwo Czarna Owca, Warszawa 2018. 3. T. Croitru: EMDR Revolution. Change Your Life One Memory at a Time. Un’introduzione alla terapia EMDR. L’ Eye Movement Desensitization and Reprocessing ( EMDR) è una tecnica di trattamento psicoterapeutico che fu ideato da Francine Shapiro nel 1989. È una terapia che viene utilizzata per il trattamento di disturbi psicologici che sono causati da eventi traumatici e stressanti, come il disturbo post
Skip to content Eye Movement Desensitization and Reprocessing to metoda terapeutyczna opracowana przez amerykańską psycholog Francine Shapiro. W 1987 roku Shapiro zauważyła, że istnieje powiązanie między ruchami gałek ocznych a obniżeniem poziomu lęku, niepokoju i natarczywych wspomnień. Pracując z grupą siedemdziesięciu wolontariuszy, prowadząc następnie przez lata kolejne prace badawcze opracowała standaryzowaną metodę terapii i w roku 1995 opublikowała wyniki swoich badań. Terapia EMDR stosowana jest przy pojedynczych ostrych traumach: zdarzenia komunikacyjne, doznanie przemocy, gwałt oraz po przeżyciach traumatycznych, które miały miejsce dawniej i przekształciły się w przewlekły syndrom posttraumatyczny. Podczas terapii EMDR zwraca się szczególną uwagę na niebezpieczeństwo retraumatyzacji, dlatego terapeuta nieustannie dba o stabilność pacjenta. Obecnie jest wykorzystywana do leczenia znacznie szerszego zakresu problemów: zaburzenia lękowe, odżywiania, fobie, ataki paniki, chroniczny ból czy depresja a nawet choroby onkologiczne. Trwają także badania nad pracą z osobami uzależnionymi. Na cykl terapeutyczny składa się psychoedukacja, stabilizacja, odwrażliwianie i przepracowanie mające doprowadzić do synchronizacji obu półkul mózgowych. W traumie bowiem dochodzi do blokady emocji, ich przewodzenia i przetwarzania. Przyjmuje się, że dzięki dokonującej się podczas EMDR naprzemiennej stymulacji obu półkul mózgowych – prawej, w której przetwarzane są przede wszystkim emocje i lewej odpowiedzialnej za logiczne myślenie oraz język – dokonuje się poprawa zakłóconych funkcji emocjonalnych. Stymulację tę pobudzają prowokowane przez terapeutę ruchy gałek ocznych. W niektórych przypadkach np. u osób nie mogących pracować oczami a także u dzieci stosuje się bodźce dotykowe (tapping). EMDR stanowi atrakcyjną alternatywę dla osób, które nie mogą lub nie chcą opowiadać o trudnych przeżyciach. Ponadto terapia EMDR trwa stosunkowo krótko (3 do 7 sesji), a jej efekty odczuwa się bardzo szybko.
Zespół Aspergera – co to jest, diagnostyka, przyczyny, objawy, leczenie i terapia. Zaliczany do spektrum autyzmu zespół Aspergera jest zaburzeniem rozwojowym. Leczenie polega na stosowaniu terapii, edukacji i treningów pod okiem specjalistów. Trzeba pamiętać, że zespół Aspergera nie jest chorobą, dlatego nie można go wyleczyć.
Techniki EMDR jako sposób na obniżenie poziomu lęku w sytuacji pandemii. Sytuacja pandemii jest sytuacją kryzysową, co oznacza, że może ona przekraczać możliwości psychologiczne jednostki do poradzenia sobie z nią. Kiedy mamy do czynienia z sytuacją kryzysową, a w przypadku zakażenia, choroby lub śmierci kogoś bliskiego czasami nawet traumatyczną, to po fazie szoku człowiek stara się przystosować do nowych warunków. Adaptacja jest procesem związanym z wysiłkiem i dlatego, jeżeli sytuacja kryzysu i stresu przedłuża się, może dojść do fazy wyczerpania. W sytuacji epidemii zagrożona jest nasza teraźniejszości, ale i przyszłość. Brakuje poczucia, że zagrożenie minęło i należy już do przeszłości. Zupełnie naturalne jest, że w takiej sytuacji towarzyszy nam lęk, poczucie niepokoju, zmęczenie, złość, irytacja, a niekiedy i poczucie winy. Z powodu przedłużającej się sytuacji izolacji i niepewności zostały przygotowane procedury sesji EMDR, aby pomóc osobom, które szczególnie silnie odczuwają negatywne emocje związane z pandemią. Procedury te są krótkie, konkretne i co szczególnie ważne dla pracy online, nie wymagają pracy z przeszłością. Celem ich zastosowania jest przywrócenie poczucia kontroli, obniżenie poziomu lęku i niepokoju. Główna procedura została opracowana w Izraelu przez Gary’ego Quinn’a i tam też zastosowana. Pozostałe protokoły są adaptacją narzędzi Francine Shapiro oraz Roberta Millera. Obecnie sesje przeprowadzane są w już w całej Europie, szczególnie dużo sesji odbywa się we Włoszech i stamtąd też płyną informacje o pozytywnych efektach takiego sposobu pracy. Sesje oparte są na autostymulacji- tappingu (opukiwaniu) kolan lub ramion przez klienta równolegle z przekształcaniem negatywnych myśli na treści bardziej adaptacyjne i pozytywne. Dodatkowo stosowane są procedury wizualizacyjne, pomagające radzić sobie z wewnętrznym bólem i przerażeniem. Wspierające są techniki relaksacyjne, które „uspokajają” części układu nerwowego odpowiadające za emocję strachu. Co ważne – klient może w przerwie pomiędzy sesjami sam stosować poznane techniki, kiedy tylko uzna, że potrzebuje się uspokoić i wyciszyć. Monika Wicińska, psychoterapeutka EMDR
Fragment "Mapy Życia" - Julita Hackiewicz. Co to jest terapia traumy? Fragment „Mapy Życia”. Co się dzieje z życiem człowieka, kiedy w następstwie traumatycznego zdarzenia jego układ nerwowy blokuje się i staje się niesprawny? Przeczytaj, jak wygląda terapia traumy. Prześledźmy historię pewnego pana.

Jak wygląda terapia dla par?Terapia dla par może być skuteczna tylko wtedy, gdy obie strony chcą pracować nad swoim związkiem. To jest widoczne już na konsultacjach poprzedzających terapię, a terapeuta ocenia wówczas, czy dana para spełnia warunki do wspólnej lub indywidualnej terapię dla par można się umówić telefonicznie. Zazwyczaj pierwsze spotkanie odbywa się z obojgiem partnerów, a podczas sesji psychoterapeutycznej może być obecnych dwóch terapeutów. Spotkanie trwa około 1-1,5 godziny, a cała terapia kończy się po kilkunastu spotkań podczas terapiiBardzo ważne jest pierwsze spotkanie zapoznawcze pary z psychoterapeutą. To czas, w którym para opowiada o swoim związku, historii swojego poznania i o istocie rosnącego między nimi konfliktu. Każdy z partnerów ma czas, by opowiedzieć o problemie ze swojej tych rozmów psychoterapeuta obserwuje parę, dopytuje o różne ważne sprawy i przygotowuje notatki. Może się też zdarzyć, że poprosi pacjentów o wypełnienie krótkiej zapoznawcze to także czas, kiedy uczestnicy terapii mogą zadać wszelkie nurtujące ich pytania dotyczące zasad panujących na spotkaniach z terapeutą, tj. długości sesji, płatności, ewentualnych zadań do wykonania pomiędzy sesje będą polegały głównie na długich rozmowach, którymi kierować będzie terapeuta. Jego zadaniem jest zadbać o to, aby każdy z partnerów miał czas, żeby się wypowiedzieć i został przez drugą stronę zrozumiany. Czasem zdarza się, że mogą się pojawić dodatkowe aktywności polegające np. na pracy na symbolach, notowaniu na kartkach, czy wykorzystaniu terapeuty w spotkaniach Terapeuta podczas sesji dla par skłania uczestników do nawykowego myślenia, pokazując inną lub szersza perspektywę na pewne zagadnienia. Wiele jednak zależy od wysiłku wkładanego w terapię przez pary – to uczestnicy muszą chcieć zmian. Wspólnie z terapeutą szukają przyczyn swoich trudności w relacjach w związku i szukają sposobów wyjścia z kryzysu. Warto podkreślić, że terapeuta podczas sesji dla par pozostaje bezstronny i neutralny – nie osądza uczestników, nie wskazuje winnych istniejących problemów w danym związku. Bez oceniania stara się pomóc i zrozumieć obojga pomoc terapeutyBędąc w związkach, doświadczamy wielu emocji, czasami bardzo skrajnych. Wchodząc w bliskie relacje z partnerami, które trwają latami a często i całe życie, trudno jest zachować własną autonomię. Pojawiające się trudności czasem eskalują w duże kryzysy. Wtedy z pomocą przychodzi terapia dla par – to propozycja dla wszystkich, którzy są świadomi problemów toczących ich związek i chcą spojrzeć na nie z innej perspektywy, by zadbać o równowagę w relacjach z partnerami.

. 746 641 534 395 407 100 407 781

jak wygląda terapia emdr