Co to jest świąd odbytu i jakie są jego przyczyny? Świąd odbytu to uczucie swędzenia w okolicy odbytu, czyli nieodparta potrzeba drapania jego okolicy. Występować może w każdym czasie, lecz nasila się po wypróżnieniu, zwłaszcza po wolnych stolcach oraz bezpośrednio przed zaśnięciem. Świąd odbytu może mieć różne nasilenie, często współistnieje z innymi objawami, jak pieczenie, uczucie dyskomfortu czy nawet bólu w okolicy odbytu. Niekiedy staje się trudny do zniesienia, uniemożliwia normalne funkcjonowanie. Ciągłe energiczne drapanie doprowadza do uszkodzenia skóry, zmian zapalnych, krwawienia, a także infekcji. W 25–75% przypadków nie udaje się znaleźć przyczyny świądu, mówi się wówczas o tzw. świądzie idiopatycznym. Świąd odbytu nazywa się wtórnym, gdy można zidentyfikować jego przyczynę, a jej eliminacja prowadzi do ustąpienia objawów. Wśród przyczyn świądu wymienić można: chorobę hemoroidalną, szczelinę odbytu, wypadanie odbytnicy, nadmierną potliwość, infekcje okolicy odbytu (bakteryjne, grzybicze), choroby ogólnoustrojowe (choroby alergiczne, mocznica, cukrzyca, nadczynność tarczycy), depresję, stres i stany lękowe, zapalenia narządów płciowych u kobiet, stany nowotworowe okolicy odbytu (rak odbytu lub odbytnicy, choroba Pageta, choroba Bowena), czynniki pokarmowe (pomidory, kawa, czekolada, owoce cytrusowe, przyprawy, mleko, cola, piwo). Jak często występuje świąd odbytu? Uporczywy świąd odbytu o różnym nasileniu dotyczy dużej grupy pacjentów, szczególnie pomiędzy 40. a 60. rokiem życia. Częściej u mężczyzn niż kobiet w stosunku 4:1. Co robić w razie wystąpienia objawów świądu odbytu? Należy zwrócić uwagę na inne objawy towarzyszące świądowi – wydzielinę, krew w stolcu, zmiany skórne, zmiany w kolorze lub konsystencji stolca. Ich występowanie może oznaczać, iż świąd jest objawem innej choroby, wtedy należy zgłosić się do lekarza. Również utrzymywanie się świądu przez dłuższy czas jest wskazaniem do zgłoszenia się do lekarza. Jak lekarz stawia diagnozę świądu odbytu? Rozpoznanie świądu odbytu jest ustalane na podstawie wywiadu, ponieważ świąd jest odczuciem subiektywnym. Czasami jednak dopiero pełne badanie proktologiczne z oceną stanu miejscowego, a także konsultacje – dermatologiczna, internistyczna czy ginekologiczna, pozwalają zidentyfikować czynnik odpowiedzialny za wystąpienie świądu. Badanie ma na celu rozpoznanie przyczyny świądu oraz wykluczenie choroby nowotworowej. W przypadku wątpliwości konieczne jest wykonanie biopsji zmienionej okolicy, a także zdrowej skóry z sąsiedztwa. Podejrzenie bakteryjnego czy grzybiczego tła świądu wymaga wykonania badania bakteriologicznego i mykologicznego. Zawsze konieczne jest wykonanie pełnego badania proktologicznego. Jakie są sposoby leczenia świądu odbytu? Leczenie świądu odbytu polega na usunięciu przyczyny – leczeniu miejscowych zakażeń bakteryjnych i grzybiczych, leczeniu chorób proktologicznych (choroba hemoroidalna, szczelina odbytu), wyeliminowanie alergenów z diety i drażniących środków higieny. Ponadto, lekarz może zalecić odpowiedni sposób higieny okolicy odbytu: po defekacji toaleta wodą (zalecany bidet) bez mydła i wysuszenie okolicy odbytu bawełnianym ręcznikiem lub lepiej suszarką do włosów. Po toalecie należy zastosować miejscowo działające maści, przepisane przez lekarza, a poza domem bawełniane chusteczki z preparatami oleju do utrzymania higieny. Bawełniane chusteczki umieszczone w szparze odbytu absorbują wydzielinę i zmniejszają podrażnienia. Dodatkowo lekarz może przepisać również środki doustne (przeciwświądowe, regulujące pracę przewodu pokarmowego). Czy możliwe jest całkowite wyleczenie świądu odbytu? Po ustaleniu przyczyny i wdrożeniu prawidłowego leczenia, w większości przypadków objawy świądu odbytu ustępują całkowicie. Przypadki idiopatycznego świądu, czyli świądu bez uchwytnej przyczyny są trudne w leczeniu i mogą wymagać kompleksowej terapii przez zespół złożony ze specjalistów kilku różnych dziedzin z psychologiem włącznie. Co trzeba zrobić po zakończeniu leczenia? Należy dbać o odpowiednią higienę okolicy odbytu i zapobieganie nawrotom czynnika, który wywołał świąd odbytu. Ponadto należy przestrzegać zaleceń lekarza i zgłaszać się na kontrole.
Na początku są to niedostrzegalne przez chorego zmiany, które jednak są bardzo niebezpieczne. W wyniku choroby wraz z moczem wydalane są albuminy oraz inne istotne dla prawidłowego działania organizmu białka. Odczuwalne objawy nefropatii zazwyczaj pojawiają się dopiero po około dziesięciu latach trwania cukrzycy. 6. Otyłość
Swędzenie skóry może być objawem podrażnienia, reakcji alergicznej, brakiem odpowiedniego nawilżenia skóry lub innym schorzeniem. Nigdy jednak nie bagatelizujmy oznak nasilonego swędzenia skóry i udajmy się do lekarza. Niekoniecznie swędzenie skóry musi wiązać się z chorobami dermatologicznymi. Świąd skóry może świadczyć także o chorobach wewnętrznych naszego organizmu. Czym jest swędzenie skóry?Od czego zacząć diagnozę?Jakie mogą być przyczyny swędzenia skóry?Kiedy udać się do lekarza?Jak sobie radzić ze swędzeniem skóry?Domowe sposoby na walkę ze świądem:Apteczne sposoby na walkę ze świądem skóry:Swędzenie głowy i jego przyczyny Swędzenie skóry często jest dużym problemem jeżeli chodzi o diagnostykę. Przyczyny świądu mogą być zróżnicowane i dlatego nie należy tej przypadłości bagatelizować. Powodem świądu może być nadmierna suchość skóry, alergie, ukąszenie owada, wpływ różnych drażniących czynników, choroby skóry czy choroby ogólnoustrojowe. Swędzeniu może towarzyszyć łuszczenie się skóry, zmiana koloru skóry, a także potrzeba ciągłego drapania. Przypadłość ta może dotyczyć całej powierzchni ciała, a może być tylko miejscowa – swędzi skóra głowy, dłonie czy łokcie. Z reguły nikt z nas nie traktuje swędzenia poważnie. Uważamy, że jest to przejściowe i w krótkim czasie po prostu ustąpi. Dopiero w przypadku kiedy swędzenie skóry jest uporczywe i przeszkadza nam w normalnym funkcjonowaniu, a także trwa dłuższy czas zwracamy na nie uwagę i decydujemy się poszukać przyczyny tego stanu. Od czego zacząć diagnozę? Aby prawidłowo zdiagnozować przyczynę świądu skóry zacznij od dokładnej analizy występujących objawów. Dokładniej obserwuj swoje ciało, przeanalizuj w jakich miejscach występuje świąd i czy występuje okresowo, tymczasowo czy po prostu się pojawił i jest stale. Ważne jest, aby potrafić też ocenić czy towarzyszą temu jakieś inne objawy? Może skóra jest zaczerwieniona lub wystąpiła wysypka? Sprawdź czy na przykład świąd się nie pojawia po kąpieli czy po użyciu kosmetyków lub po zjedzeniu określonych owoców? Wszystkie informacje będą niezbędne na wizycie lekarskiej i przyspieszą postawienie właściwej diagnozy. Jeżeli w ciągu 2-3 dni świąd skóry nie ustępuje należy skonsultować to z lekarzem, być może okaże się, że przyczyna naszych dolegliwości nie jest błaha. A żadnej choroby nie należy bagatelizować, gdyż może przynieść za sobą poważne konsekwencje. Jakie mogą być przyczyny swędzenia skóry? Przyczyn świądu może być wiele. Niektóre z nich są łatwe do zdiagnozowania i nie wymagają wizyt lekarskich czy też leczenia farmakologicznego, ale niestety zdarza się też, że takie niby błahe swędzenie skóry może oznaczać poważne schorzenie, dlatego nie lekceważ długo występujących objawów świądu. Powodami swędzenia skóry mogą być: reakcja alergiczna wywołana ukąszeniem owada, zastosowaniem kosmetyku zawierającego substancję drażniącą naszą skórę czy spożycie posiłku zawierającego produkt z alergenem. W takim przypadku objawy powinny ustąpić w niedługim czasie samoistnie lub po posmarowaniu zainfekowanego kawałka skóry preparatem łagodzącym lub też po zażyciu tabletek przeciwalergicznych; warunki w jakich przebywamy – suchy klimat, zbyt wysoka lub zbyt niska temperatura, długotrwałe korzystanie z ogrzewania bądź klimatyzacji czy zbyt częste kąpiele. W tej sytuacji wystarczy zmienić warunki i zmniejszyć wpływ tych wszystkich czynników, a skóra wróci do swego pierwotnego stanu; grzybica, wówczas swędzeniu skóry towarzyszy również zaczerwienienie oraz łuszczące plamy na skórze. Zmiany grzybiczne najczęściej atakują okolice stóp, pachwin, a także okolice narządów płciowych. Dolegliwości te utrzymują się przez dłuższy czas i wymagają wizyty u dermatologa, który zaleci niezbędną kurację; infekcja intymna – swędzenie dotyczy okolic intymnych i utrzymuje się przez długi czas. Lista chorób przenoszonych drogą płciową jest długa i jeśli dodatkowo wraz ze swędzeniem pojawiają się upławy i ból w dole brzucha należy niezwłocznie udać się na wizytę do ginekologa, który zaleci odpowiednie leczenie; niedoczynność tarczycy – z powodu zaburzeń hormonalnych nasza skóra staje się sucha, zaczyna się łuszczyć i dochodzi do jej swędzenia. Innymi objawami niedoczynności tarczycy jest przybieranie na wadze, ogólne osłabienie, wypadanie i łamliwość włosów, nadmierne odczuwanie zimna. Jeżeli zaobserwujesz u siebie przynajmniej dwa z wymienionych objawów umów się na wizytę do endokrynologa, który zajmie się Twoim leczeniem; zapalenie wątroby – w zaawansowanym stadium tej choroby może wystąpić świąd, najczęściej swędzą łydki i przedramiona. Choroba ta może przez lata przebiegać bezobjawowo. Zapalenie wątroby jest chorobą bezwzględnie wymagającą wizyty u lekarza; niewydolność nerek – oprócz swędzenia skóry występują obrzęki, częstomocz, ciemna barwa moczu, zwiększone pragnienie, a także zaburzenia ciśnienia. W tej sytuacji również nie obędzie się bez wizyty lekarskiej; cukrzyca – suchość i swędzenie skóry, podatność na zranienia i infekcje grzybicze bywają pierwszym objawem tej choroby. Diagnozę potwierdzi badanie poziomu glukozy we krwi. Także ta choroba wymaga konsultacji lekarskiej i poddania się terapii leczniczej; nerwica – świąd skóry może także wystąpić na tle psychicznym. W sytuacjach wzmożonego napięcia emocjonalnego możliwe jest wystąpienie swędzenia skóry. Stres może nasilać objawy chorób dermatologicznych – atopowego zapalenia skóry czy łupieżu. W takim przypadku konieczna jest konsultacja z psychiatrą i ewentualnie dermatologiem; atopowe zapalenie skóry (AZS) – w dzisiejszych czasach jest to bardzo powszechne schorzenie objawiające się zaczerwienioną i suchą skórą, jej swędzeniem, łuszczeniem się i skłonnością do nawracających zakażeń bakteryjnych. Aby chorobę zwalczyć należy poradzić się dermatologa i z jego pomocą walczyć z chorobą. Przyczyn swędzenia skóry jest o wiele więcej, tutaj wymieniłam tylko niektóre z nich. W niektórych przypadkach jesteśmy w stanie sami ocenić co jest przyczyną naszych dolegliwości i skutecznie wyeliminować z otoczenia czynniki powodujące na naszej skórze zaczerwienienia czy swędzenie. Ale są też przypadki kiedy świąd skóry utrzymuje się długo, a jego objawy z godziny na godzinę się nasilają lub też towarzyszą im jeszcze inne dolegliwości. W takim przypadku nie należy zwlekać i skonsultować się z lekarzem, gdyż taki problem skórny może nas informować o wystąpieniu poważnego schorzenia w naszym organizmie. Kiedy udać się do lekarza? Jeżeli zastanawiasz się czy Twoje objawy wymagają już wizyty lekarskiej przeczytaj poniższe wskazówki, które pokażą Ci kiedy konsultacja z dermatologiem jest konieczna. Zgłoś się do lekarza jeżeli: świąd pojawia się na całym ciele; nie ma oczywistej przyczyny; jest uporczywy i uniemożliwia Ci codzienne funkcjonowanie czy przeszkadza w nocy w śnie; trwa ponad tydzień i nie ma żadnej poprawy mimo smarowania zmian kremami czy stosowanie innych medykamentów, które powinny zmniejszyć objawy; towarzyszą mu inne niepokojące objawy takie jak osłabienie, gorączka, problemy z oddawaniem moczu, problemy z wypróżnianiem, utrata masy ciała czy zaczerwienienie skóry. Jak sobie radzić ze swędzeniem skóry? Sposoby na radzenie sobie ze świądem skóry są różne, poczynając od sposobów domowych, a kończąc na lekach wydawanych na receptę. W początkowej fazie możemy zastosować się do domowych metod, które powinny złagodzić swędzenie. Gdy jednak sposoby te nie przyniosą znaczącej ulgi warto sięgnąć po inne metody walki z tym nieprzyjemnym schorzeniem. Domowe sposoby na walkę ze świądem: chłodne okłady – w ciągu dnia warto takie okłady stosować na zmiany skórne. Przyniosą one z pewnością trochę ulgi, a także pomogą zredukować te zmiany; nawilżenie powietrza w sypialni – zimą warto zainwestować w taki nawilżacz, często bowiem zbyt suche powietrze w pomieszczeniu w którym śpimy podrażnia naszą skórę i powoduje swędzenie; glinka zielona – jeżeli masz w domu organiczną, nieprzetworzoną glinkę zieloną to zmieszaj ją z wodą po czym nałóż na miejsca ze zmianami skórnymi. Glinka przynosi ulgę w bólu, a także przyspiesza proces gojenia; sok z cytryny – ma on właściwości antyseptyczne, znieczulające, przeciwzapalne oraz zapobiegające podrażnieniom. Warto posmarować swędzące miejsce sokiem z cytryny i pozostawić do wyschnięcia; mięta – spróbuj miejsce świądu przetrzeć olejkiem miętowym lub zaparz świeże liście mięty i po wystudzeniu naparu smaruj okolice ze zmianami tym naparem; olej kokosowy – jeżeli swędzenie występuje w okolicach pięt, dłoni czy łokci to po wieczornej kąpieli warto posmarować te okolice olejem kokosowym i ubrać skarpetki, rękawiczki oraz piżamę z długim rękawem i w ten sposób udać się do spania. Olej kokosowy ma właściwości silne nawilżające i doskonale radzi sobie w takich sytuacjach; proszek do pieczenia – jeżeli świąd występuje na większości ciała warto przygotować sobie kąpiel 30-60 minutową z dodatkiem szklanki proszku do pieczenia. Powinno przynieść to ulgę. Jeżeli zmiana jest na niewielkim obszarze naszego ciała to można zamiast kąpieli przygotować pastę z wody i proszku do pieczenia i nałożyć na obszar świądu na kilkanaście minut. Apteczne sposoby na walkę ze świądem skóry: Wśród aptecznych sposobów na walkę z uporczywym swędzeniem skóry warto wymienić: emolienty – są to środki używane do kąpieli, które nie zawierają mydła. Dzięki nim zapobiegniesz dalszemu wysuszaniu skóry i zmniejszysz uczucie swędzenia skóry; oliwka dla dzieci – dodając jej do kąpieli nawilżysz skórę i zapobiegniesz jej przesuszeniu. Ważne aby oliwka miała dobry skład, nie zawsze oliwki znanych firm są dobre, dlatego warto nie kierować się marką, a składem; hipoalergiczny balsam – w aptece dostępnych jest mnóstwo różnych balsamów i nie ma innej możliwości jak samemu przetestować co ukoi naszą skórę, tak samo jak w przypadku oliwki nie kierujmy się marką i najwyższą ceną, są firmy wchodzące dopiero na rynek dermokosmetyków, które oferują bardzo dobre produkty za przystępną cenę; preparaty łagodzące świąd – w aptekach czy drogeriach są dostępne maści i żele, które mają za zadanie łagodzić zmiany swędzące na skórze i są przeznaczone do stosowania miejscowego; wapno – warto też spróbować z wapnem, działa przeciwalergicznie, zmniejsza objawy alergiczne czy swędzenie skóry, jej zaczerwienienie, a także działa zbawiennie po ukąszeniach owadów. Swędzenie głowy i jego przyczyny Swędzenie głowy jest powszechną dolegliwością zarówno u kobiet jak i mężczyzn. Przyczyny tego swędzenia są zróżnicowane i mogą dotyczyć chorób skóry jak również niewłaściwej pielęgnacji. Bez względu na przyczynę swędzenie głowy jest uciążliwą i wstydliwą dolegliwością, która może mieć dla nas poważne konsekwencje. Świąd skóry głowy często utrudnia codzienne funkcjonowanie, a walkę z nim należy rozpocząć po konsultacji z dermatologiem, który spróbuje ustalić przyczynę dolegliwości. Swędzenie głowy oznaczać może choroby skórne takie jak: łojotokowe zapalenie skóry – wywołana może być nadmierną aktywnością gruczołów łojowych czy stresem, objawia się głównie łuszczeniem skóry na głowie czyli tak zwanym łupieżem; infekcje grzybicze – są to choroby zakaźne objawiające się powstawaniem na skórze głowy zmian zapalnych, często ropnych wokół których wypadają włosy; łuszczyca – objawia się między innym pojawianiem się na skórze głowy zaczerwienionych zmian, które są pokryte łuszczącym się naskórkiem w wyniku nadprodukcji nowych komórek; zapalenie mieszków włosowych – są to ropne zmiany zapalne wywołane zakażeniem bakteriami, najczęściej gronkowca złocistego lub paciorkowca ropnego; atopowe zapalenie skóry – objawia się zaczerwieniem i suchością skóry w obrębie owłosionej części głowy, skłonnością do łuszczenia się i do nawrotowych zakażeń bakteriami. Łuszcząca się skóra głowy, a do tego sucha i swędząca z tendencją do nadmiernego wypadania włosów to często objawy poważnych schorzeń wewnętrznych. Objawy te mogą wystąpić przy chorobach takich jak: niedoczynność tarczycy czy inne schorzenia związane z gospodarką hormonalną naszego organizmu; neuropatie spowodowane na przykład półpaścem, ospą wietrzną czy cukrzycą; zapalenie wątroby; choroby nowotworowe; przewlekły stres, zaburzenia nerwicowe. Swędzenie głowy może być też spowodowane czynnikami zewnętrznymi, które bywają banalne. Wśród czynników tych wymienić należy: nadmierna ekspozycja na promieniowanie słoneczne; częste stosowanie suszarki do włosów lub prostownicy czy lokówki; przebywanie w pomieszczeniach klimatyzowanych lub z centralnym ogrzewaniem; reakcja na drażniące działanie preparatów do pielęgnacji włosów (np. niedokładnie spłukany szampon do włosów) czy farbę do włosów; odpowiedź alergiczna na nietolerancję niektórych składników pokarmowych lub uczulenie na składniki wyrobów kosmetycznych. Wśród domowych sposobów na walkę ze swędzeniem skóry głowy wymienić należy nawilżenie powietrza, unikanie suszenia włosów przy pomocy suszarki, czasami wystarczy także zmiana proszku do prania. Warto również raz na jakiś czas zrobić sobie tak zwaną płukankę na włosy z roztworu octu jabłkowego lub soku z cytryny, a także zastosować objawowo olejek eukaliptusowy lub arganowy. Skuteczny również jest peeling z dodatkiem sody oczyszczonej i cukru. Swędzenie głowy spowodowane czynnikami chorobowymi należy leczyć sposobami aptecznymi, konsultując się z dermatologiem, który we właściwy sposób pokieruje naszym leczeniem. Spośród leków dostępnych w aptece bez recepty skutecznie zwalczających świąd na skórze głowy warto zainwestować w maści oraz płyny zawierające mentol oraz preparaty przeciwhistaminowe. Należy także myć głowę specjalnymi szamponami zwalczającymi uczucie swędzenia skóry. Czasami błahy problem jak swędzenie skóry czy swędzenie głowy może okazać się poważnymi konsekwencjami dla naszego zdrowia. Dlatego warto dokładnie obserwować swoje ciało i kiedy coś Cię niepokoi udaj się do lekarza. Ktoś kto ma większą wiedzę w tym temacie na pewno szybciej postawi trafną diagnozę i być może dzięki temu zaoszczędzisz sobie wiele nerwów, stresu a także pieniędzy. Nie ma lepszej inwestycji jak nasze zdrowie. Tak jak i czasu zdrowia nie da się kupić, dlatego dbajmy o nie na każdym kroku. Autor: Ania Bartecka (Visited 176 times, 1 visits today)Podążaj za nami i polub nas:
Odczyn popromienny skóry. i opatrunek na oparzenia po radioterapii. Popromienne zapalenie skóry to skutek uboczny radioterapii powszechnie stosowanej w leczeniu nowotworów. Poradiacyjne uszkodzenia przypominają objawy oparzenia skóry, dlatego z powodzeniem często stosuje się. w takich przypadkach opatrunki hydrożelowe, jak HydroTac
Swędząca skóra potrafi skutecznie nam dopiec. Jest to nieprzyjemne uczucie wywołane poprzez drażnienie zakończeń nerwowych znajdujących się skórze właściwej przez bodźce mechaniczne i chemiczne. Może dojść do tego na skutek podrażnienia, ukąszenia owada lub reakcji alergicznej. Świąd jest także objawem wielu chorób nie tylko dermatologicznych. Grzybica, zapalenie skóry czy świerzb to tylko niektóre z przyczyn, które powodują swędzenie skóry. spis treści 1. Dlaczego skóra swędzi? 2. Najczęstsze przyczyny swędzenia skóry Swędzenie skóry u ludzi zdrowych Swędzenie skóry wywołane chorobą 3. Alergia skórna 4. Kiedy do lekarza ze swędzącą skórą 5. Diagnostyka skóry 6. Zwalczania świerzbowca 7. Sposoby na niwelowanie świądu rozwiń 1. Dlaczego skóra swędzi? Swędzenie skóry to uporczywe i nieprzyjemne uczucie, które powoduje, że odczuwamy potrzebę natychmiastowego podrapania danego miejsca. Każda rzecz, która ma kontakt z naszą skórą prowadzi do pobudzenia receptorów czuciowych, które wysyłają odpowiednie sygnały do mózgu. Mózg z kolei, gdy wychwyci jakiekolwiek zagrożenie, wysyła ostrzeżenie, którym w tym przypadku jest swędząca skóra. Zobacz film: "Czym jest świąd?" Czasem uczucie to może być gorsze od bólu; sprawia, że osoba dotknięta tą dolegliwością źle sypia i utrudnia codzienne funkcjonowanie. Taki świąd nie do wytrzymania może w prostej drodze prowadzić do zmian skórnych w charakterze liszaja zwykłego. Zmiany takie łuszczą się i są nieestetyczne. 2. Najczęstsze przyczyny swędzenia skóry Zwykle swędzenie skóry wynika z choroby, jaką toczy organizm, jak również jest efektem działania czynników drażniących, które maja bezpośrednią styczność z powierzchnią skóry, takie jak proszki do prania, kosmetyki, płyny do płukania. Do najczęstszych przyczyn swędzenia skóry należą opisane niżej przykłady. Swędzenie skóry u ludzi zdrowych U ludzi zdrowych, którzy nie zmagają się z żadnymi dolegliwościami, swędzenie skóry może być spowodowane nadmiernym wysuszeniem skóry, może wynikać ze spożywania zbyt małej ilości płynów, lub zbyt rzadko stosowanych preparatów nawilżających. Swędzenie skóry może także pojawić się po zbyt gorącej kąpieli lub po treningu fizycznym. Czasem kontakt z wodą może wywołać czerwienicę prawdziwą. W takiej sytuacji świąd skóry pojawia się po około piętnastu minutach od kontaktu z wodą. Może to wynikać z kontaktu z drobnoustrojami, po np. pływaniu w basenie. Swędząca skóra u starszych osób, u których nie występują wyraźne zmiany skórne, takie jak pęcherzyki czy też wysypki, lekarze biorą pod uwagę schorzenia ogólnoustrojowe, mogące wywoływać to swędzenie, np. niewydolność nerek, zaburzenia hormonalne czy też nowotwory. Miejscowy świąd wywołany jest także przez ugryzienie owada czy pajęczaka. Swędząca skóra to również przypadłość ciężarnych kobiet, wśród których cierpi na nią około 14%. W tej grupie występuje ono na kończynach górnych, okolicach piersi, uda oraz brzucha. U niektórych osób swędząca skóra objawia się szczególnie w zimie. Ma to związek z wysuszaniem się jej pod wpływem niskiej temperatury, wiatru i śniegu. Dotyczy głównie dłoni i twarzy - miejsc, które są wystawione na działanie tych czynników. Wpływ na to ma także odzież, którą często nosimy w okresie zimowym - grube, wełniane swetry lub szorstkie materiały, które drażnią powierzchnię skóry i nie przepuszczają powietrza, powodując jej swędzenie. Swędzenie skóry wywołane chorobą Do chorób, które wywołują swędzenie skóry, należą: atopowe zapalenie skóry, grzybica skóry, łupież, alergie, pokrzywki, świerzb, wszawica, żółtaczka towarzysząca chorobom wątroby, półpasiec, ospa wietrzna oparzenia słoneczne, liszaj płaski, chłoniak Hodgkina, przewlekłe choroby nerek, czerwienica prawdziwa, niedokrwistość, niedobór żelaza, szpiczak mnogi, nadczynność tarczycy, zaburzenia odżywiania, pasożyty, zakażenia enterowirusami, zapalenie wątroby, żylaki kończyn dolnych, cukrzyca, nerwica. Na stopach czy narządach płciowych występujące czerwone plamy są zazwyczaj pochodzenia grzybiczego. Swędzenie skóry jest objawem wielu chorób, nie tylko dermatologicznych 3. Alergia skórna Nadmierna wrażliwość na kosmetyki oraz środki piorące jest bardzo często przyczyną swędzenia skóry. Uciążliwy i utrzymujący się świąd można bardzo często zniwelować poprzez wykluczenie czynnika uczulającego. Bardzo często osoby nie zdają sobie z tego sprawy. Alergiczne i kontaktowe zapalenie skóry może być wywołane przez kontakt z: niklem, lateksem, kosmetykami, proszkami i płynami do prania. Swędzenie skóry może także wystąpić po alergii na leki. 4. Kiedy do lekarza ze swędzącą skórą Kiedy nie jesteśmy w stanie ustalić przyczyny swędzenia skóry, może się okazać, że będziemy potrzebować konsultacji ze specjalistą. W jakich przypadkach należy udać się do dermatologa? swędzenie skóry obejmuje całe ciało, nie znamy konkretnej przyczyny świądu skóry, swędzenie utrzymuje się ponad 2 tygodnie i nie ma żadnej reakcji na podjęte leczenie, przy swędzeniu występuje wysoka gorączka, nastąpiła gwałtowna utrata wagi, występują zaburzenia w oddawaniu stolca i moczu, zaczerwienienie skóry, zaburzenia snu, swędzenie utrudnia lub uniemożliwia normalne funkcjonowanie. 5. Diagnostyka skóry Podczas wizyty lekarskiej dermatolog przeprowadza wywiad lekarski z pacjentem, po czym wykonuje badanie fizykalne. Kiedy zajdzie potrzeba, zleca również dodatkowe badania, jak np. morfologia, w szczególności, gdy podejrzewa niedokrwistość czy też choroby endokrynologiczne. Czasem lekarz zleca także rentgena klatki piersiowej, a także badanie biochemiczne, mające na celu sprawdzenie parametrów wątrobowych i nerkowych. 6. Zwalczania świerzbowca Leczenie swędzenia skóry powinno być przyczynowe. Stosuje się maści, które w swoim składzie zawierają permetrynę lub krotamiton do zwalczania świerzbowca, w przypadkach wszawicy stosuje się kremy z permatryną, które wciera się we włosy i skórę głowy. Jeśli swędzenie skóry wywołane jest przez reakcje alergiczne, trzeba dążyć do wykluczenia substancji uczulającej z otoczenia. W przypadku swędzenia skóry, wynikającego z toczącej organizm choroby, należy wdrożyć odpowiednie leczenie tej choroby, ponieważ swędząca skóra jest w tym przypadku tylko jednym z objawów. 7. Sposoby na niwelowanie świądu Udowodniono, że świąd nasila się podczas stresu, podczas przebywania w klimacie suchym oraz przy stanach zapalnych. Joga, medytacja oraz wysiłek fizyczny zmniejszą stres. Skóra, która jest narażona na promieniowanie słoneczne powinna być zabezpieczana kremami z filtrem, co pomoże uniknąć podrażnień. Aby poradzić sobie domowymi sposobami ze swędząca skórą pamiętajmy aby: do mycia ciała używać tzw. emolientów (nie mają w swoim składzie mydła. Dzięki temu skóra nie będzie wysuszona, a nieprzyjemne uczucie swędzenia zniknie, do kąpieli w wannie można dodać nieco oliwki dla dzieci, która nawilży skórę i zapobiega wysuszeniu, które mogłoby pojawić się np. po użyciu mydła, po wysuszeniu ciała warto nakładać hipoalergiczny balsam, który nawilży skórę, nie podrażniając jej, na miejsca, które bardzo swędzą, dobrze jest kłaść zimne okłady (zrobiony np. z pokruszonego lodu, owiniętego folią i materiałem) - zimno podziała znieczulająco, co powinno przynieść ulgę, a także dodatkowo zmniejszy ewentualny obrzęk, dobrym pomysłem jest zaopatrzyć się i mieć pod ręką preparaty łagodzące swędzenie, można je dostać w aptekach; są to specjalne maści i żele do stosowania na swędzącą skórę. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
Swędzenie skóry głowy po wysiłku fizycznym – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski. Swędzenie, zaczerwienienia i przesuszona skóra – odpowiada Piotr Pilarski. Czerwone plamki na rękach i udach przy zmianie temperatury – odpowiada Dr n. med. Maciej Pastuszczak. Uczucie swędzenia ciała i krosty – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska.Fot.: Africa Studio / Ciągle słyszymy, że słodycze są niezdrowe i nie powinno się ich jeść. Raz na jakiś czas zjemy czekoladę i nic się nie dzieje, ba, mamy od razu lepszy humor! I właśnie w ten sposób uzależniamy się od cukru. A ten działa tak samo jak narkotyki - uzależnia i wyniszcza organizm. Nadmiar cukru sieje prawdziwe spustoszenie w naszym ciele i nie mówimy tu tylko o zbędnych kilogramach! Narażony jest mózg, serce, nerki, jednym słowem ryzykujemy dużo. Jak to możliwe, że po zjedzeniu słodyczy mamy od razu lepszy humor? Cukier zawiera głównie proste węglowodany, które bardzo szybko wchłaniają się z przewodu pokarmowego do krwi. Oznacza to w praktyce, że chwilę po zjedzeniu czekolady podnosi się poziom glukozy we krwi. Wtedy w naszym mózgu zachodzą procesy podobne do tych po zażyciu substancji odurzających. Uwalniane są hormony szczęścia, czyli dopamina i serotonina. Niestety równie szybko jak podnieśliśmy sobie poziom glukozy we krwi zaraz od spadnie. Odpowiedzialna jest za to praca trzustki, która wydziela insulinę w celu obniżenia wysokiego stężenia glukozy. Przy niskim poziomie cukru będziemy niezadowoleni - od razu pojawi się zwiększony apetyt, zwłaszcza na coś słodkiego. Brzmi jak uzależnienie, prawda? Zobacz film: Czy dziecko powinno jeść słodycze? Źródło: Dzień Dobry TVN. Kiedy z piekarni czujemy zapach ciasta, a witryny sklepowe i reklamy kuszą nas słodkościami, ciężko jest się oprzeć. Musimy jednak wiedzieć, że cukru dostarczamy swojemu organizmowi także poprzez spożywanie chleba, napojów gazowanych, gotowych posiłków, ketchupu, sosów, soków owocowych i syropów. W związku z tym łatwo jest przesadzić - przeciętny Polak spożywa około 39 kilogramów cukru rocznie. A nadmiar cukru jest bardzo szkodliwy. Stanowisko w sprawie nadmiaru cukru zajęła Światowa Organizacja Zdrowia, która rekomenduje, by ograniczyć się do około 12 łyżeczek cukru dziennie. Cukier w owocach Zawarty w owocach cukier jest o wiele lepiej przyswajalny. Ma na to wpływ błonnik pokarmowy, który spowalnia wchłanianie cukru i sprawia, że nie odczuwamy od razu skutków zjedzenia słodkości, czyli nie jesteśmy "na haju". Zobacz film: Czy chemii w jedzeniu można uniknąć ? Źródło: Stylowy Magazyn. Jak słodycze wpływają na nasz organizm? Nadmiar cukru negatywnie wpływa na pracę mózgu, serca i nerek. Dzieje się tak dlatego, że glikogen magazynowany jest najpierw w wątrobie, a kiedy ta jest przepełniona wydala go do krwi w formie kwasów tłuszczowych. Te początkowo zajmują piersi, biodra, pośladki, a potem wędrują do serca i nerek, upośledzając ich pracę. Dodatkowo nasz organizm potrzebuje "energii"do ochrony krwi przed zakwaszeniem wynikającym z nadmiernej ilości cukru, więc zaczyna pobierać składniki mineralne niezbędne do tego procesu. Korzysta między innymi z wapnia, stąd popularne stwierdzenie, że słodycze wpływają na rozwój próchnicy. Cukier osłabia układ kostny, układ immunologiczny, a także nerwowy. Słodycze są także głównym winowajcą otyłości i nadwagi. Problemy ze zbyt wysoką wagą przekładają się negatywnie na stan zdrowia. Rodzaje cukru: glukoza - znajduje się w owocach i warzywach; fruktoza - znajduje się w owocach; dekstroza - jest wydobywana syntetycznie ze skrobi; maltoza jest cukrem pochodzącym ze słodu; laktoza jest cukrem mlecznym; sacharoza jest rafinowanym cukrem produkowanym z trzciny cukrowej i buraków cukrowych. Składa się z glukozy i fruktozy. Zobacz film: Detoks cukrowy. Źródło: 36,6.
Świąd skóry po opalaniu jako reakcja na oparzenia słoneczne. Być może słyszałaś o zjawisku określanym w języku angielskim mianem „ hell’s itch ”, co w wolnym tłumaczeniu oznacza: piekielny świąd. Tego rodzaju swędzenie to: „ (…) głęboki, bolesny, niemal pulsujący świąd, który pojawia się od jednego do trzech dni
Fot. coldsnowstorm /Getty Images Jak przestać jeść słodycze? Oto pytanie, które zadaje sobie wiele osób nieskutecznie walczących ze zbędnymi kilogramami lub z dolegliwościami spowodowanymi nadmiarem cukru w diecie. Cukier silnie uzależnia, więc wyrzeczenie się słodkości wymaga zastosowania odpowiedniej strategii. Usunięcie słodyczy z diety to często trudne zadanie. Słabość do słodkości związana jest bowiem z tym samym mechanizmem psychologicznym, co np. alkoholizm. Choć słodycze nie są tak szkodliwe, jak alkohol, warto ograniczyć ich spożycie do bezpiecznego minimum, a przede wszystkim odzyskać kontrolę nad własnym apetytem. Dlaczego warto przestać jeść słodycze? Słodycze, z których jedzenia warto zrezygnować, to przekąski powstające w przemysłowej produkcji. W ich składzie znajduje się przede wszystkim cukier lub jego zamienniki (np. syrop glukozowo-fruktozowy). W przeciętnym batonie (nawet opatrzonym etykietą „fit”) stanowi on około 50% masy. Pozostałe składniki słodyczy to najczęściej utwardzany tłuszcz roślinny, biała mąka, mleko w proszku, a także różnego rodzaju chemiczne dodatki smakowe, barwniki, konserwanty. Z dietetycznego punktu widzenia słodycze są produktem bezwartościowym – dostarczają jedynie tzw. pustych kalorii, które nie niosąc ze sobą żadnych składników odżywczych, niepotrzebnie podnoszą wartość codziennego bilansu energetycznego. Przykładowy baton dostarcza około 200–300 kalorii, co stanowi 10–15% dziennego zapotrzebowania na energię. Nadmiar cukrów w diecie to najczęstsza przyczyna nadwagi i otyłości. Magazynowane są one bowiem w organizmie jako zapasowe źródło energii, głównie w postaci tkanki tłuszczowej. Konsekwencjami częstego spożywania słodkości mogą być miażdżyca, nadciśnienie, choroby serca, cukrzyca typu II, problemy z cerą. Należy także pamiętać, że szkodliwe dla zdrowia są obecne w słodyczach tłuszcze trans (utwardzone oleje roślinne) oraz substancje chemiczne dodawane do żywności celem polepszenia jej walorów i wydłużenia terminu przydatności do spożycia. O ile zatem nie ma nic złego w okazjonalnym zjedzeniu kawałka ciasta, dobrze jest zrezygnować ze słodyczy w codziennej diecie. Sprawdź dlaczego tak łatwo uzależniamy się od cukru? odpowiedz znajdziecie w filmie: Zobacz film: Dlaczego tak łatwo uzależniamy się od cukru? Źródło: Dzień Dobry TVN Mechanizm uzależnienia od słodyczy Aby skutecznie przestać jeść słodycze, warto zrozumieć mechanizmy, które sprawiają, że tak chętnie się po nie sięga. Jednym z powodów jest wysoki indeks glikemiczny słodkich przekąsek. Ich spożycie powoduje gwałtowny wzrost poziomu cukru we krwi. Odpowiedzią organizmu jest intensywne wydzielanie insuliny, która powoduje przekształcanie nadmiaru glukozy w glikogen – substancję stanowiącą zapasowe źródło energii. To z kolei stanowi przyczynę nagłego spadku stężenia glukozy (hipoglikemii), co objawia się silnym uczuciem głodu. Najprościej i najszybciej można zaspokoić go wysokoenergetyczną, słodką przekąską, co zamyka błędne koło spożywania słodyczy. Apetyt na słodycze powiązany jest także z mechanizmami psychologicznymi. Po ulubione czekoladki najczęściej sięga się dla przyjemności, by poprawić sobie nastrój lub nagrodzić się za wysiłek. Tym samym spożycie cukru powiązane jest z układem nagrody (strukturami mózgu związanymi z motywacją i kontrolą zachowania) i wydzielaniem tzw. hormonów szczęścia, co łatwo prowadzi do uzależnienia. Organizm zaczyna „domagać się” słodyczy w określonych okolicznościach, a siłę tej potrzeby porównuje się często do narkomanii. Gwałtowne odstawienie cukru może powodować typowe objawy abstynencyjne – rozdrażnienie, zaburzenia koncentracji, bóle głowy itp. Dlatego rezygnacja ze słodyczy nie jest łatwym zadaniem i należy podejść do niego, przestrzegając pomocnych zasad. Jak przestać jeść słodycze? Skutecznym i bezpiecznym sposobem na ograniczenie ilości spożywanego cukru jest stopniowa rezygnacja ze słodyczy. Pozwala to uniknąć objawów abstynencyjnych i zmniejszyć zapotrzebowanie na słodkości. W tym celu należy: sukcesywnie ograniczyć częstotliwość spożywania słodyczy, zamiast sięgać po gotowe wyroby, przygotowywać domowe wypieki i desery, z dobrej jakości, wartościowych składników (np. masła zamiast oleju palmowego, miodu zamiast cukru inwertowanego), nad których ilością ma się kontrolę, stopniowo eliminować niezdrowe źródła cukru (nie tylko słodycze, ale też dosładzane napoje, produkty zawierające tzw. ukryty cukier) i zastępować je takimi przekąskami, jak świeże i suszone owoce, orzechy czy nasiona słonecznika, ograniczyć spożycie produktów zawierających oczyszczone węglowodany (o właściwościach podobnych do cukru) – czyli białego pieczywa, białego ryżu itd. – zastępując je pełnoziarnistymi odpowiednikami; dietę warto wzbogacać przy tym o błonnik (obecny np. w warzywach), który spowalnia wchłanianie cukru do krwiobiegu, zadbać o urozmaiconą, dobrze zbilansowana dietę i regularne spożywanie posiłków – niedoborowy jadłospis lub zbyt długie przerwy między posiłkami pobudzają ośrodek głodu, od czego już krok do sięgnięcia po skoncentrowane źródło energii, jakim są słodycze. Odzwyczajenie organizmu od cukru to tylko połowa sukcesu. Osoby, które pragną przestać jeść słodycze, najczęściej walczą także z uzależnieniem psychicznym. W takiej sytuacji rozwiązaniem może być: znalezienie źródła problemu i rozprawienie się ze schematem, który zmusza do sięgania po słodycze (w skrajnych przypadkach pomocne może być wsparcie psychologa lub psychoterapeuty), wprowadzenie „nagrody” alternatywnej do słodyczy, czyli poświęcanie się innej ulubionej czynności w chwili, gdy pojawia się ochota na słodkości, uczynienie z walki z nałogiem wyzwania, które podejmuje się tak, jak realizację innych ważnych celów – małymi krokami, których wykonanie wiąże się z wcześniej ustaloną nagrodą, ze wsparciem bliskiej osoby dążącej do podobnego celu itd. Zupełna rezygnacja ze spożywania słodkości jest zadaniem trudnym, a wręcz – w czasach, gdy cukier występuje nawet w pikantnych sosach sałatkowych – niemożliwym. Przede wszystkim jednak jedzenie słodyczy jest wielką przyjemnością, której – w granicach rozsądku – nie trzeba sobie całkowicie odmawiać. Odzwyczajając się od słodkości, można pozwolić sobie na drobne odstępstwa. Celem ograniczenia cukru w diecie powinno być przede wszystkim utrzymanie kontroli nad apetytem, co pozwoli zachować umiar w jedzeniu słodyczy. Czy artykuł okazał się pomocny?
. 510 555 279 460 524 14 397 12
swędzenie skóry po słodyczach
